Sprankelende Sirius wordt soms aangezien voor een UFO
Ik heb nog nooit een UFO gezien die een UFO is gebleven. Ik herinner me bepaalde bewegende lichten als een kind, maar het bleken vliegtuigen of ganzen te zijn die gloeiden van lichtvervuiling. En wie is er niet voor de gek gehouden door te denken dat ze de volgende Melkweg-supernova hebben ontdekt, alleen om te beseffen dat het een ver vliegtuig was in je gezichtsveld?
Ondanks alle uren aan donkere hemel die amateurastronomen hebben verzameld, hebben maar weinigen van ons een UFO gezien. Het is logisch. We zijn over het algemeen bekend met de sterren en hun bewegingen, waar de planeten zich bevinden en het griezelige vermogen van de atmosfeer om licht te vervormen en te ontleden in vreemde en mooie verschijnselen. Niet dat sommige skywatchers een paar dingen niet hebben gezien die onmiddellijke uitleg tarten.
Hoewel sommigen misschien zeggen dat dit de magie van de nachtelijke hemel wegneemt en ons blind maakt voor de mogelijkheid van UFO's, zou ik het tegendeel beweren. Kennis verdiept onze waardering voor alles wat we zien, horen, ruiken en aanraken.
Sirius, bijgenaamd de Dog Star, is de helderste ster in Canis Major en het helderst aan de nachtelijke hemel. Deze kaart toont Sirius ongeveer 1/3 van de hoogte aan de zuidelijke hemel tijdens de late schemering van deze maand. Stellarium
Bekende objecten die vaak voor UFO's worden aangezien, zijn heldere sterren, planeten en satellieten, maar hoog - zo niet de hoogste - op de lijst is Sirius in het sterrenbeeld Canis Major de grotere hond .
Sirius heeft om verschillende goede redenen de UFO-status bereikt: met magnitude -1,5 is het de helderste ster aan de hemel, hij 'beweegt' zowel langzaam als snel en schiet licht van verschillende kleuren.
Omdat het helder is en voor velen van ons op de avonden in maart gemakkelijk te zien is, zullen we het zeker opmerken. Geen enkele ster schittert intenser, vooral niet wanneer hij laag aan de hemel zweeft.
Voor skywatchers op de noordelijke breedtegraden is Sirius de heldere, vaak knipperende ster aan de zuidelijke hemel bij het vallen van de avond. Krediet: Bob King
Sterren. Zo groot en toch zo klein. Ondanks hun enorme omvang reduceert de afstand sterren tot minuscule puntjes, zelfs in de grootste telescopen. Wanneer een sterstraal onze atmosfeer raakt, wordt deze rondgeslingerd door luchtpakketten van verschillende dichtheid, snelheid en grootte. Elk pakketje fungeert als een individuele lens, die het licht van de ster breekt of buigt tot een klein beeld. Terwijl de lucht boven je hoofd kolkt, veranderen de posities van al die individuele afbeeldingen voortdurend, waardoor de ster in willekeurige richtingen zigzagt. Hoewel onze ogen niet scherp genoeg zijn om de vele kleine afbeeldingen die heen en weer bewegen te onderscheiden, voelen we het gekwelde pad van het sterrenlicht als sputterend of fonkelend licht. Alle sterren fladderen rond - vraag het maar aan telescopische waarnemers - maar fonkeling is het meest zichtbaar bij heldere sterren als Vega, Canopus, Rigel en vooral Sirius.
Fonkelen wordt veroorzaakt door bewegende luchtbellen in onze atmosfeer. Het fonkelen is veel sterker en meer merkbaar aan de horizon, omdat onze gezichtslijn door een veel grotere dikte van de lucht gaat. Illustratie: Bob King
Let wel, het maakt niet per se uit hoe rustig het op de grond is. Zo'n 10 mijl relatief dikke lucht tussen jou en Sirius biedt volop mogelijkheden voor fladderende beelden op veel anders rustige nachten. Heldere planeten fonkelen over het algemeen niet omdat ze dichtbij genoeg zijn om de werkelijkheid te laten zienschijven.Kleine verschuivingen veroorzaakt door atmosferische turbulentie kunnen een ster gemakkelijk in beweging brengen, maar planeten zijn groot genoeg in vergelijking met de grootte van de luchtcellen om zichzelf te handhaven en een constant licht uit te stralen.
Voor sommigen creëert het twinkelen van Sirius het gevoel dat een ster beweegt of rondschiet, wat het des te mysterieuzer maakt. Bovenop deze schijnbaar snelle beweging wordt de langzame westwaartse drift van de sterren, veroorzaakt door de rotatie van de aarde, gesuperponeerd. Mensen hebben contact met me opgenomen over briljante, langzaam bewegende objecten, en het is duidelijk dat ze hebben gezien hoe een ster een gratis ritje krijgt van onze draaiende planeet.
De kleur en helderheid van Sirius veranderen snel als het fonkelt. Ik heb deze individuele 1/30″-foto's iets onscherp gemaakt om de kleur te verspreiden en duidelijker te laten zien. Niet alleen de tinten zijn opvallend, maar ook de helderheidsveranderingen zijn duidelijk. De korte video bovenaan dit verhaal legt Sirius’ fonkelende “live” vast. Credit: Bob King
Dus we hebben helderheid en beweging voor ons - hoe zit het met kleur? Ook kleuren komen uit de lucht. Net zoals wit licht is samengesteld uit een regenboog of spectrum van individuele kleuren, van indigo tot rood, zo is sterrenlicht dat ook. Wanneer Sirius laag boven de horizon is, is de breking (afbuiging van licht) sterk genoeg om beelden van de ster in elke kleur van de regenboog te maken en ze in verschillende richtingen te werpen. Een fractie van een seconde variaties in luchtdichtheid en luchtstroom zorgen voor continue meerkleurige schittering.
De kleuren van Sirius zijn vrij duidelijk met het blote oog, maar ik heb ontdekt dat een verrekijker ze nog beter laat zien. Tussen haakjes, de schokkerigheid die ontstaat bij het stil houden van een verrekijker voegt nog een bewegingsfactor toe aan de UFO-vergelijking.
Sirius is heter, helderder en 1,75 keer zo groot als onze eigen zon. Zoals de sterren gaan, is het praktisch in onze achtertuin op slechts 8,7 lichtjaar afstand - de belangrijkste reden waarom het zo helder lijkt aan de nachtelijke hemel. Krediet: Wikipedia
Op een keer kwam een man naar ons plaatselijke planetarium met een video die hij van een UFO had gemaakt, in de hoop dat hij hulp zou krijgen bij het identificeren van het object. We zagen het veranderen van een ster in een opgeblazen schijf en weer terug in een ster terwijl het beeld wild rondsprong in de wankele, in de hand gehouden camera. Toen we de datum en tijd van de beelden kenden, wisten we meteen dat het de camera was die worstelde om de autofocus op Sirius te behouden.
Sirius draait om een aardachtige, superdichte witte dwerg met de bijnaam de 'Pup'. Krediet: NASA/ESA
Ik herinner me dat ik dacht: 'wauw, we hebben deze man echt geholpen', maar hij was minder dan tevreden. We probeerden uit te leggen dat hij niet alleen de helderste ster aan de hemel zag, maar ook een ster die twee keer zo zwaar was als de zon en bijna twee keer zo groot was. Maar feiten hielpen niet. Ervan overtuigd dat hij toch een UFO had opgenomen, nam hij zijn video op en vertrok prompt!
Ik zou graag een echt ruimteschip-UFO zien, aangedreven door buitenaardse biologie. Diep van binnen vermoeden velen van ons dat ze bestaan. Met 1.779 extra-solaire planeten tot op heden bevestigd, lijken habitats voor potentieel leven zekerder dan ooit. Maar hoe groot is de kans dat kleine groene mannetjes binnenkort ergens langskomen? Niet alleen zijn de afstanden tussen sterren ontmoedigend, maar intelligente soorten hebben misschien geen interesse in de ruimte of het verlaten van de thuisplaneet. Walvissen bouwen tenslotte geen ruimteschepen.